ZASADY PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI WSPINACZKOWEJ NA TERENIE PARKU NARODOWEGO GÓR STOŁOWYCH
§1. OCHRONA SKAŁY
1. Nie wolno wykuwać nowych stopni i chwytów, ani też obłamywać już istniejących.
2. Nie wolno używać haków skalnych ani żadnego rodzaju kostek. Jako punkty asekuracyjne należy stosować wyłącznie stałe haki (ringi), również zjazdowe, oraz pętle. Jedyny wyjątek określa § 3.2.
3. Przy powtarzaniu dróg nie należy dobijać dodatkowych stałych haków. W wyjątkowych sytuacjach możliwe jest dobicie stałego haka na drodze już istniejącej, jeśli przemawiają za tym istotne względy bezpieczeństwa, a autor drogi nie zgłosi sprzeciwu.
4. Zjazdy należy zakładać wyłącznie ze stałych haków albo z pętli. Nigdy bezpośrednio z występów skalnych.
5. Nie należy wspinać się w butach o twardej podeszwie, a tym bardziej w rakach i z czekanem.
6. Należy unikać wspinaczki, gdy skała jest mokra lub wilgotna.
7. Nie dopuszcza się stosowania substancji chemicznych: magnezji, kalafonii, kredy itp.
§2. STYL I CZYSTOŚĆ PRZEJŚCIA
1. Podczas wspinania wolno korzystać wyłącznie z naturalnej rzeźby skały. Jedynym wyjątkiem jest przejście na drugiego miejsca pokonywanego żywą drabiną. W szczególności nie wolno tworzyć nowych stopni i chwytów. Używanie pętli bądź haków jako stopni i chwytów obniża sportową wartość przejścia.
2. Lina służy wyłącznie do asekuracji. Wyjątki stanowią: zjazd z wierzchołka, odwrót i przejście drugiego po zastosowaniu żywej drabiny. Wspinanie z asekuracją typu "wędka" (Top Rope) jest niedopuszczalne, a asekuracja liną z góry możliwa jest jedynie w przypadku ubezpieczania przejścia drugiego na linie.
3. Obciążenie pętli przelotowej traktuje się jako odpadnięcie. W takim przypadku dalszą wspinaczkę należy ponownie rozpocząć od ostatniego stanowiska.
4. W wiszącym stanowisku wolno zawiesić się dopiero po wpięciu weń liny. Ruszając ze stanowiska należy startować z ostatnich stopni i chwytów użytych przed zawiśnięciem.
5. W miejscach pokonywanych żywą drabiną każdy z jej uczestników może opierać się wyłącznie na skale lub na partnerach. W uzasadnionych przypadkach (wiszące stanowisko) dopuszczalne jest wykorzystanie haka stanowiskowego jako punktu oparcia dla osób tworzących drabinę (np. pętla wpięta w hak stanowiskowy). Na drugiego takie miejsce można przejść czynnie korzystając z liny.
6. Nie należy dobijać dodatkowych stałych haków (za wyjątkiem sytuacji opisanej w § 1.3.).
7. Przed przejściem drogi nie należy stosować żadnego zwiadu z zastosowaniem sztucznych środków (np. wędki, lustracji stopni i chwytów ze zjazdu) - jest to uważane za naruszenie reguł.
8. O ile to możliwe, należy unikać stosowania żywych drabin. Nie należy ich w ogóle stosować tam, gdzie pierwsi zdobywcy tego nie czynili.
9. O ile to możliwe, należy unikać wiszących stanowisk, traktując je jako przelot.
10. Wszystkie powyższe zasady obowiązują również podczas wszelkich prób przejścia.
§3. PIERWSZE PRZEJŚCIA
1. Podczas pierwszego przejścia prowadzący ma prawo osadzić stałe haki. Instalacja stałych haków asekuracyjnych wymaga uzgodnienia z Dyrekcją PNGS.
2. Otwór pod hak można wiercić
- stojąc o własnych siłach na skale,
- wisząc w pętli,
- stojąc na partnerach, zgodnie z § 2.5.,
- wisząc w kostce (także sky-hook, friend itp.),
- wisząc w wiertle, którym wykuwany jest otwór,
- wiercenie otworu pod hak ze zjazdu jest dopuszczalne jedynie wyjątkowo, w sytuacji, gdy konieczna jest wymiana istniejącego stałego punktu asekuracyjnego, lub gdy hak dobijany jest na drodze już istniejącej w warunkach opisanych w § 1.3.
3. Jeżeli próba poprowadzenia nowej drogi zakończyła się niepowodzeniem, należy na ostatnim założonym haku pozostawić widoczną z dołu pętlę. Uważa się, że próba miała miejsce jeżeli w trakcie jej prowadzenia został zainstalowany przynajmniej jeden hak. Rezerwacja wygasa po upływie 2 lat od daty pierwszej próby przejścia drogi.
4. Opis nowej drogi należy, jeśli to możliwe, umieścić w książce szczytowej.